Het Deense SteepleChase label werd in 1972 opgericht door Nils Winther, destijds student aan de universiteit van Kopenhagen. Zijn eerste opname was van Jackie McLean in het Jazzhus Montmartre, McLean vond dat de opnames moesten worden uitgebracht op toendertijd nog lp, middels leningen lukte dat en dat was het begin van een florerend label dat nog steeds actief is, hetgeen dit album bewijst.

Knuffke (1980, Colorado) heeft zichzelf trompet en cornet aangeleerd, hij maakte zo’n 20 albums als leider en co-leider en toerde met mensen als Cécile McLorin Salvant, Mary Halvorson en James Brandon Lewis met wie hij het schitterende “Jesup Wagon” opnam (top album van 2021 in JazzTimes). Op dit album is Kirk te horen op cornet, Jay Anderson op bas en ook Tommy Anderson op bas en Adam Nussbaum op drums. Er is maar een handvol kwartetten geweest die ook deze bezetting gebruikten, de bekendste is ongetwijfeld het kwartet van Ornette Coleman eind jaren ’60, wiens muziek een maatstaf blijft voor Knuffke. Hij maakt hier ook gebruik van gekende nummers in de mainstream jazz, hetgeen nieuw is, hij maakte niet eerder een compleet album met zulk materiaal.

Schrik niet, het levert een uniek album op met materiaal dat varieert van composities van Charlie Chaplin tot Sun Ra. De twee bassisten op dit album zijn verschillend niet alleen door de extra’s in de naam van Thommy, Jay speelde bebop met Red Rodney, in het orkest van Maria Schneider maar ook met Frank Zappa, Thommy is ook een perfecte cellist hetgeen goed is te horen in zijn spel vooral in het gestreken werk.

Het album begint met de twee bassisten elk op een ander kanaal (links en rechts) hetgeen een fraai intro vormt voor het spetterende spel van Knuffke op de traditional ”Willie the Weeper”. Walking bas van Jay en gestreken bas van Thommy, het is genieten geblazen, wat een heerlijke muziek. In “Smile” van Chaplin gaat het een stapje terug qua tempo. “Golden Earrings” van Victor Young is nog zo’n klassieker die een top uitvoering krijgt (het nummer was ook de aanleiding van George Kooimans c.s. om hun naam te veranderen van The Tornados in The Golden Earrings). Ook “African Flower”van Ellington krijgt hier een superieure versie mede door de aparte klankkleur waar de beide bassisten voor zorgen.

“Ever Living Root” is een van de twee Knuffke originelen, verstilde klanken die een compleet eigen sfeer teweeg brengen. Alle nummers doorlopen doe ik niet, niet alleen het titelnummer “Super Blonde” van Sun Ra vereist de nodige aandacht, absoluut geen mainstream jazz dus springt het er wel uit hier, aparte klanken met furore vertolkt door Knuffke. Maar ook de afsluiter behoort niet tot de mainstream, “Heaven” is van David Byrne en Jerry Harrison, beter bekend van hun band Talking Heads, ik ken het origineel niet, maar deze versie klinkt prima. Een absolute aanrader dit album !

Jan van Leersum.